تاثیر مکانیسم های کنترل شناختی بر فعالیت های براگیخته مغزی موثر در اعمال شناسایی و دسته بندی تصاویر در انسان

استفاده بهینه از امکانات محدود پردازشی نقش مهمی در افزایش قدرت درک موجودات زنده از محیط پیرامون و به تبع ان افزایش شانس حیات انها دارد. با توجه به توان پردازشی محدود مغز، ساختارهای عصبی در هر لحظه زمانی تنها قادر به پردازش تعداد محدودی از محرکهای محیطی می باشند. در عین حال نحوه پردازش این محرکها خود تحت تاثیر عوامل درونی مانند هدف فرد و یا عوامل بیرونی همچون نوع محرک و میزان وضوح ان میباشد. در این مطالعه و با انجام سه سری ازمایش سعی شده است تا نحوه کنترل پردازش بینایی در انسان مورد بررسی قرار گیرد. در ازمایش اول، در حالیکه افراد به تناوب دو عمل شناختی تشخیص چهره و تشخیص برگ را انجام میدادند، سعی شد تا اثر عامل "توجه" بر مشخص گردد. در ازمایش دوم، در حالیکه افراد مورد ازمایش به تناوب اعمال (erp) فعالیت های برانگیخته مغزی شناختی تشخیص هویت و دسته بندی تصاویر را انجام میدادند، سعی شد تا تاثیر "وظیفه شناختی" فرد را بر نحوه پردازش تصاویر مورد بررسی قرار دهیم. در ازمایش سوم و در حالیکه "میزان اشنایی افراد با محرکها" از طریق یاد گیری ارتباط تصاویر و یا از طریق تکرار تصاویر افزایش می یافت به بررسی اثر این عامل بر نحوه پردازش تصاویر پرداختیم. در این ازمایش همچنین تلاش شد مشخص شود ایا نحوه اشنایی با تصاویر خود در ایجاد تغییر در فعالیت های مغزی موثر است یا خیر. نتایج این ازمایشات نشان داد که عامل "توجه" قادر است فعالیت های برانگیخته در پاسخ به گروه هدف که بعد از 150 میلی ثانیه از نمایش تصویر ظاهر میشود را تقویت نماید. در عین حال نشان داده شد که برای پتانسیل های در ناحیه شقیقه ای) میزان تقویت فعالیت ها ثابت است و به مولفه های تصویر وابستگی n سریع تر (مانند امواج 170 در ناحیه p ندارد (یعنی میزان وضوح و دسته تصویر مورد مطالعه). در حالیکه برای مولفه های دیرهنگام تر (مانند 400 مرکزی) میزان تقویت به میزان نمایانی تصاویر وابسته است. نتایج ازمایش 2و 3همچنین نشان داد که عوامل درونی یعنی "وظیفه شناختی" و "میزان اشنایی فرد با محرکها"، در مقابل عامل "توجه"، قادرند تا میزان حساسیت و اختصاصی بودن پاسخهای برانگیخته در نواحی پیشانی و اهیانه ای را بر اساس نیازمندیها و شرایط حاکم بر عمل شناختی تغییر دهند. این نتایج در عین هماهنگی با مدلهای درک بینایی باعث افزایش دانش ما در مورد تحوه ارتباط اجزا این مدلها با ساختارهای کنترل شناختی از بالا میگردد.